De paden op, de lanen in... - Veluwezoomtrail 33km 2015

Veluwezoomtrail 33km 2015

De laatste trail is alweer een maand geleden, ik had dan ook erg veel moeite om me in te houden deze week. Dat kwam een dag voor de trail tot een uitbarsting. Wat eigenlijk een rustige 10 kilometer had moeten worden om de beentjes wat los te maken voor morgen werd een aardig pittig rondje van 5 kilometer. Deze werd even afgeraffeld in 18 minuutjes en 30 seconden over wat mooie bospaadjes. Gelukkig was het maar een kort rondje en herstel je daar behoorlijk snel van en aangezien ik over 3 weken al de Eigertrail had wou ik bij de Veluwezoomtrail toch niet alles geven. Dus dit was misschien wel een goed idee, alvast een beetje wat energie kwijt.

Ondertussen ook al wat gewend aan mijn nieuwe klokje, de Suunto Ambit 3 Peak. Welke erg fijn en snel werkt. Geen last meer met regen of zweet met een touchring, maar gewone knopjes. Geen rare waardes meer in de hoogtemeters maar alles redelijk correct via barometer. Ik kon dus ook niet wachten om hem te proberen tijdens de Veluwezoomtrail.

Zaterdagnacht best lekker kunnen slapen, geen stress voor een goede prestatie en gewoon een gezonde dosis goede zin! Zondagmorgen zoals altijd wel weer moeite met opstaan, Daniëlle moest me mijn bed uittrekken omdat we anders nog te laat kwamen. Meteen maar even een koffie erin dan, broodje smeren en die in de auto opeten. Schoonmoeder ophalen die ook mee ging om te supporten en door naar Rheden. Alwaar we een stukje moesten wandelen om bij het startgebied te komen. Er was ook een goed geregelde pendeldienst, maar het was lekker weer dus een leuke wandeling kon er wel vanaf.

Bij het startgebied aangekomen was het weer een drukte van belang. De 55km lopers waren al onderweg, maar het liep al vol met 33km lopers en misschien zelfs al wel wat 14km lopers. Al snel kwam ik vele bekende gezichten tegen, altijd weer gezellig bij de trails. Natuurlijk de organisatoren, Marc van MudSweatTrails en Jan Strijker, die tevens de oprichter is van de VZT. Willem was er ook, maar die kwam supporteren, samen met z'n kleine meid in de hardloopbuggy, erg leuk!

Startnummer was snel opgehaald, het toilet was snel 2x bezocht en het bultje achter het terrein was rustig 6x op- en afgerend. Dit alles om me iets voor te bereiden. 10 voor 11 was het dan tijd om in het startvak te gaan staan, waar kan het ook anders dan gewoon brutaal vooraan.

Foto door Egon.

Er werd gewerkt met een mooie zandlopervorm om genoeg ruimte op het parkoers te houden. Vooral omdat je redelijk in het begin al wat hekjes door moest. Dit werkte uitstekend! Na het startschot werd er meteen al behoorlijk snel gelopen. Ik wou gewoon even aankijken wie er allemaal meeliep, ik wist niet hoeveel snelle lopers er meededen. Maar al snel liepen we met z'n tweeën. Mijn competitieve ik werd getriggerd en ik was alweer vergeten dat ik deze trail iets rustiger wou lopen.

Foto door Willem.

Mijn medeloper had er behoorlijk de sloffen in en liep steeds iets op me uit. Ik vond het nog wel goed en keek het nog lekker even aan. Het voelde nog niet heel zwaar, al hadden we al wel een paar leuke klimmetjes achter de rug. Maar gevoel zegt niet altijd alles, daar kwam ik later wel achter. Ik bleef Johan, die nu dus 1e liep behoorlijk goed bijhouden. Maar het zag er bij hem nog erg soepel uit, mooie korte pasjes ook en behoorlijk sterk heuvelop. Dit was er een om in de gaten te houden.

Na zo'n 3.5km stond Johan ineens op het pad stil, hij zocht waar hij heen moest. Ik had vlak daarvoor aan de boom een pijltje rechtdoor zien hangen en gaf dat ook aan en liep snel door. Iets door de bocht hing er dan ook een wit lintje aan de boom. Veel andere lopers zouden hier later ook verkeerd lopen. Maar wij liepen dus mooi goed, nu ik even op kop! Johan was er daarna al weer snel naast en zo bleven we even lopen. De trail werd na een mooi aantal klimmetjes en leuke afdalingen iets vlakker en we raakten toen zelfs nog even aan de praat. Zo soepel ging het nog wel. Johan was bezig met zijn voorbereiding op de Marathon van Berlijn, waar hij laag in de 2h38 wou gaan lopen, dat was even slikken! Dit was zeker een geduchte tegenstander! Waarom liep ik hier ook alweer bij, ik zou rustig aan gaan doen. Maar mijn positie wou ik ook niet meer opgeven. Ook had hij de X-trails gewonnen in Vaals en dit vond hij ook een erg toffe trail(meerdaagse), leuk voor volgend jaar dus.

We kwamen al lopend langs de meest mooie plekjes. Toffe afdalingen op de koningslaan, mooie paadjes over de heide en leuke steile beklimmingen met trapjes die je lekker uit je ritme haalde. Prachtige paadjes door de bossen, met een mooi bomendek als plafond. Ik liep ook voor de eerste keer met mijn zonnebril op, maar merkte dat ik deze wel even af moest doen in de afdaling in het bos. Zo zag ik een stukje beter, op de heide was het wel echt heel fijn moet ik zeggen.

Na een kilometer of 12 zette Johan wat aan en ik moest hem echt laten gaan. Het begon toch echt wel pittig te worden het tempo, later zag ik ook op de pc dat mijn hartslag na 2km zelfs al de 180 aanraakte, bij 3km de piek van 183, wat dus betekende dat ik écht veel te hard gestart was en de klimmetjes te enthousiast op ben gerend. Dat moest ik nu dus een beetje bekopen. Gelukkig had ik nog water en gelletjes mee en nam daar eentje van. Dit hielp gelukkig wel, na een paar minuutjes werd mijn pas weer wat soepeler en ik kon Johan nog een beetje in het vizier houden.

De verzorgingspost kwam langs bij km19, Johan liep hier net weg toen ik aankwam. Snel even zoeken naar mijn racebekertje, die natuurlijk achter een paar lege geltubes verstopt was en een lekker sportdrankje nuttigen. Even kijken wat er verder allemaal lag, tucjes, zoute sticks, winegums en nog veel meer lekkers. Maar wat toch echt mijn aandacht trok was de watermeloen! Mjam! Dus meteen maar 2 stuks meegepakt en weer op weg. De nummer 3 zag ik toen ook al met rasse schreden naderen. Oei! Die is een stuk dichterbij dan ik dacht, dat wordt nog wat! Snel weer doorlopen, de eerste 5 minuten toch even last van wat lichte steken, toch iets teveel sportdrank? Of was de watermeloen niet handig geweest, maar gelukkig trok het snel weer weg. Aan de andere kant van de hei zag ik Johan weer lopen, het liep hier iets heuvelachtig, toen ik op de helft was zag ik achter me de nummer 3 ook weer.

Foto door MudSweatTrails.

Nog maar 10 kilometer te gaan, eens rekenen hoeveel het ongeveer scheelt, denk zo'n 2 minuten. 120 seconden, op 10km, 12 seconde per kilometer zou hij dan moeten inhalen. Dan zou je behoorlijk door moeten lopen. Rekenen ging nog best goed en leidde me ook weer een beetje af. Het stelde me ook meteen iets gerust en ik kon weer doorknallen. Hopen dat er niet al teveel heuvels meer komen, want nu is het toch echt wel heel zwaar! Als ik nu stilval is het over en sluiten.

Ach, plek 3 is alsnog een podiumplek toch, ook iets om heel erg trots op te zijn. Mijn hemel wat is het weer zwaar. Zal ik even een excuus zoeken om hem bij te laten komen en er dan gewoon achter te blijven hangen?

Stop... deze gedachten mogen niet verder. Je loopt nog dik op 2e plek, zelfs nog uitgerekend net, dat gaat hij nooit meer redden. Kom op nou, niet zo zielig gaan doen, die 8km die nog rusten loop je normaal ook op je sloffen. Toch altijd weer zo'n zwakker momentje als je het zwaar hebt, daar ga je nu niet aan toegeven. Nog maar een paar kilometer!

Hoppa, daar is ineens weer een hele steile klim, die ziet er pittig uit. Dat kan nu niet joh, geen probleem, gewoon doen. Toch maar even wandelen dan, handen op de knieën en gaan. Boven aangekomen toch behoorlijk gesloopt, even 5 seconden rust pakken en snel weer door. Zie je achter je al iets, nee nog niet. Mooi, gas man! Heej, andere lopers uit de bocht, de 14km kwam hier op hetzelfde parkoers uit. Mensen om in te halen, gezellig! Pardon, kom links langszij, dankuwel! Gelukkig weer wat afleiding, na 20 mensen te hebben ingehaald en druk bezig te zijn geweest ineens vanachter iemand een sprint. Nee!! Het zal toch niet de nummer 3 zijn die snel heeft toegeslagen. Dikke adrenaline ineens weer, snel kijken. Een blote bast, niet de nummer 3 dus, gelukkig. Het was Kaj die de 14km liep met zijn zus en mij langs zag komen. Even gedag zeggen dus, pfoe, gelukkig maar. Volgens hem hoefden we nog maar 4km, oei, ik dacht toch echt nog maar 2.5, nou ja, dat kan er ook nog wel bij. Even later liet hij zich weer zakken en werd ik door Marc ineens de andere kant opgestuurd. Toch een andere weg naar de finish dus. "Nog maar 2km voor jou Jeroen", hoorde ik Marc roepen, fijn! Nog maar even wat aanzetten dan, dit is in 'the pocket'. Nog een leuke beklimming die nog wel hardlopend kon en een stuk later de bocht om waar ook weer andere mensen van de 14km langskwamen. Bijna daar! Nog een bochtje en daar zag ik de finish al in de achtergrond liggen. Eindsprintje! En het horloge afdrukken, ergens in de lucht hoorde ik iets over high-five en zag net op tijd dat de speaker klaarstond, hop arm omhoog en een high-five! Binnen!!!

Bijna 33km in 2:21'40, 475 hoogtemeters en een gemiddelde hartslag van 173, met een piek van 183. Flink mijn best gedaan dus, doelstelling van rustig aan doen weer niet gehaald. Pff... Maar wel een supermooie prestatie en een leuke podiumplek, zeer tevreden!

Daarna meteen Daniëlle en Lena opgezocht en samen nog vele lopers binnengejuicht en geklapt. Tussendoor nog even kletsen met andere lopers die binnengekomen waren. Natuurlijk Pascal van Norden weer toegejuicht die uiteraard weer eerste werd op de 55km, na 2 keer verkeerd te zijn gelopen. Jan "Fast Fokkie" eindelijk eens in het echt gezien en Charissa even gefeliciteerd die ook weer eens op het hoogste podium stond, dit keer zelfs het 2daagse klassement, erg knap! Bertus, Vincent, Kaj en vele anderen waren er natuurlijk ook bij, gezellige dag dus. Maar na een aantal regenbuitjes en de prijsuitreiking was het dan echt tijd om naar huis te gaan, dit keer maar wel met de bus.

Wat een ontzettend geslaagde dag weer! Een dag later eigenlijk nergens last van, geen spierpijn, niets. Dus nu even rustig aan doen en daarna de laatste voorbereidingen treffen voor de Eigertrail over 3 weekjes! Dit geeft in ieder geval heel veel vertrouwen en heb er echt superveel zin in!

Wish me luck!

Volgende blog hopelijk zulke foto's!