De laatste trail is alweer een maand geleden, ik had dan ook erg veel moeite om me in te houden deze week. Dat kwam een dag voor de trail tot een uitbarsting. Wat eigenlijk een rustige 10 kilometer had moeten worden om de beentjes wat los te maken voor morgen werd een aardig pittig rondje van 5 kilometer. Deze werd even afgeraffeld in 18 minuutjes en 30 seconden over wat mooie bospaadjes. Gelukkig was het maar een kort rondje en herstel je daar behoorlijk snel van en aangezien ik over 3 weken al de Eigertrail had wou ik bij de Veluwezoomtrail toch niet alles geven. Dus dit was misschien wel een goed idee, alvast een beetje wat energie kwijt.
Ondertussen ook al wat gewend aan mijn nieuwe klokje, de Suunto Ambit 3 Peak. Welke erg fijn en snel werkt. Geen last meer met regen of zweet met een touchring, maar gewone knopjes. Geen rare waardes meer in de hoogtemeters maar alles redelijk correct via barometer. Ik kon dus ook niet wachten om hem te proberen tijdens de Veluwezoomtrail.
Zaterdagnacht best lekker kunnen slapen, geen stress voor een goede prestatie en gewoon een gezonde dosis goede zin! Zondagmorgen zoals altijd wel weer moeite met opstaan, Daniëlle moest me mijn bed uittrekken omdat we anders nog te laat kwamen. Meteen maar even een koffie erin dan, broodje smeren en die in de auto opeten. Schoonmoeder ophalen die ook mee ging om te supporten en door naar Rheden. Alwaar we een stukje moesten wandelen om bij het startgebied te komen. Er was ook een goed geregelde pendeldienst, maar het was lekker weer dus een leuke wandeling kon er wel vanaf.
Bij het startgebied aangekomen was het weer een drukte van belang. De 55km lopers waren al onderweg, maar het liep al vol met 33km lopers en misschien zelfs al wel wat 14km lopers. Al snel kwam ik vele bekende gezichten tegen, altijd weer gezellig bij de trails. Natuurlijk de organisatoren, Marc van MudSweatTrails en Jan Strijker, die tevens de oprichter is van de VZT. Willem was er ook, maar die kwam supporteren, samen met z'n kleine meid in de hardloopbuggy, erg leuk!
Startnummer was snel opgehaald, het toilet was snel 2x bezocht en het bultje achter het terrein was rustig 6x op- en afgerend. Dit alles om me iets voor te bereiden. 10 voor 11 was het dan tijd om in het startvak te gaan staan, waar kan het ook anders dan gewoon brutaal vooraan.
Foto door Egon. |
Er werd gewerkt met een mooie zandlopervorm om genoeg ruimte op het parkoers te houden. Vooral omdat je redelijk in het begin al wat hekjes door moest. Dit werkte uitstekend! Na het startschot werd er meteen al behoorlijk snel gelopen. Ik wou gewoon even aankijken wie er allemaal meeliep, ik wist niet hoeveel snelle lopers er meededen. Maar al snel liepen we met z'n tweeën. Mijn competitieve ik werd getriggerd en ik was alweer vergeten dat ik deze trail iets rustiger wou lopen.
Foto door Willem. |
Na zo'n 3.5km stond Johan ineens op het pad stil, hij zocht waar hij heen moest. Ik had vlak daarvoor aan de boom een pijltje rechtdoor zien hangen en gaf dat ook aan en liep snel door. Iets door de bocht hing er dan ook een wit lintje aan de boom. Veel andere lopers zouden hier later ook verkeerd lopen. Maar wij liepen dus mooi goed, nu ik even op kop! Johan was er daarna al weer snel naast en zo bleven we even lopen. De trail werd na een mooi aantal klimmetjes en leuke afdalingen iets vlakker en we raakten toen zelfs nog even aan de praat. Zo soepel ging het nog wel. Johan was bezig met zijn voorbereiding op de Marathon van Berlijn, waar hij laag in de 2h38 wou gaan lopen, dat was even slikken! Dit was zeker een geduchte tegenstander! Waarom liep ik hier ook alweer bij, ik zou rustig aan gaan doen. Maar mijn positie wou ik ook niet meer opgeven. Ook had hij de X-trails gewonnen in Vaals en dit vond hij ook een erg toffe trail(meerdaagse), leuk voor volgend jaar dus.
Na een kilometer of 12 zette Johan wat aan en ik moest hem echt laten gaan. Het begon toch echt wel pittig te worden het tempo, later zag ik ook op de pc dat mijn hartslag na 2km zelfs al de 180 aanraakte, bij 3km de piek van 183, wat dus betekende dat ik écht veel te hard gestart was en de klimmetjes te enthousiast op ben gerend. Dat moest ik nu dus een beetje bekopen. Gelukkig had ik nog water en gelletjes mee en nam daar eentje van. Dit hielp gelukkig wel, na een paar minuutjes werd mijn pas weer wat soepeler en ik kon Johan nog een beetje in het vizier houden.
De verzorgingspost kwam langs bij km19, Johan liep hier net weg toen ik aankwam. Snel even zoeken naar mijn racebekertje, die natuurlijk achter een paar lege geltubes verstopt was en een lekker sportdrankje nuttigen. Even kijken wat er verder allemaal lag, tucjes, zoute sticks, winegums en nog veel meer lekkers. Maar wat toch echt mijn aandacht trok was de watermeloen! Mjam! Dus meteen maar 2 stuks meegepakt en weer op weg. De nummer 3 zag ik toen ook al met rasse schreden naderen. Oei! Die is een stuk dichterbij dan ik dacht, dat wordt nog wat! Snel weer doorlopen, de eerste 5 minuten toch even last van wat lichte steken, toch iets teveel sportdrank? Of was de watermeloen niet handig geweest, maar gelukkig trok het snel weer weg. Aan de andere kant van de hei zag ik Johan weer lopen, het liep hier iets heuvelachtig, toen ik op de helft was zag ik achter me de nummer 3 ook weer.
Foto door MudSweatTrails. |
Nog maar 10 kilometer te gaan, eens rekenen hoeveel het ongeveer scheelt, denk zo'n 2 minuten. 120 seconden, op 10km, 12 seconde per kilometer zou hij dan moeten inhalen. Dan zou je behoorlijk door moeten lopen. Rekenen ging nog best goed en leidde me ook weer een beetje af. Het stelde me ook meteen iets gerust en ik kon weer doorknallen. Hopen dat er niet al teveel heuvels meer komen, want nu is het toch echt wel heel zwaar! Als ik nu stilval is het over en sluiten.
Ach, plek 3 is alsnog een podiumplek toch, ook iets om heel erg trots op te zijn. Mijn hemel wat is het weer zwaar. Zal ik even een excuus zoeken om hem bij te laten komen en er dan gewoon achter te blijven hangen?
Stop... deze gedachten mogen niet verder. Je loopt nog dik op 2e plek, zelfs nog uitgerekend net, dat gaat hij nooit meer redden. Kom op nou, niet zo zielig gaan doen, die 8km die nog rusten loop je normaal ook op je sloffen. Toch altijd weer zo'n zwakker momentje als je het zwaar hebt, daar ga je nu niet aan toegeven. Nog maar een paar kilometer!
Bijna 33km in 2:21'40, 475 hoogtemeters en een gemiddelde hartslag van 173, met een piek van 183. Flink mijn best gedaan dus, doelstelling van rustig aan doen weer niet gehaald. Pff... Maar wel een supermooie prestatie en een leuke podiumplek, zeer tevreden!
Daarna meteen Daniëlle en Lena opgezocht en samen nog vele lopers binnengejuicht en geklapt. Tussendoor nog even kletsen met andere lopers die binnengekomen waren. Natuurlijk Pascal van Norden weer toegejuicht die uiteraard weer eerste werd op de 55km, na 2 keer verkeerd te zijn gelopen. Jan "Fast Fokkie" eindelijk eens in het echt gezien en Charissa even gefeliciteerd die ook weer eens op het hoogste podium stond, dit keer zelfs het 2daagse klassement, erg knap! Bertus, Vincent, Kaj en vele anderen waren er natuurlijk ook bij, gezellige dag dus. Maar na een aantal regenbuitjes en de prijsuitreiking was het dan echt tijd om naar huis te gaan, dit keer maar wel met de bus.
Wat een ontzettend geslaagde dag weer! Een dag later eigenlijk nergens last van, geen spierpijn, niets. Dus nu even rustig aan doen en daarna de laatste voorbereidingen treffen voor de Eigertrail over 3 weekjes! Dit geeft in ieder geval heel veel vertrouwen en heb er echt superveel zin in!
Wish me luck!
Volgende blog hopelijk zulke foto's! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten