Herstellen en doorgaan! Run Winschoten en Dam tot Damloop.

Het is onderhand al weer een maand of 3 geleden dat ik een blog heb geschreven. De laatste was van de Eiger Ultra Trail, wat natuurlijk ook meteen het grootste doel was van dit jaar. Maar ik heb in de tussentijd zeker niet stilgezeten. Letterlijk en figuurlijk niet!

Het herstel na de Eiger Trail duurde ongeveer een maandje. Ik liep wel mijn trainingen, maar erg soepel ging het nog allemaal niet. Ik had een klein doel in mijn hoofd en dat was dan toch eindelijk de 35 minuten grens passeren tijdens de 10x10km van Run Winschoten. Die ik met Team Vroem ging lopen, het team van mijn trainer. Het waren dus vooral wat kortere trainingen in de eerste maand en wat meer interval. Na bijna precies een maand leek ik ineens hersteld te zijn, de trainingen gingen een stuk makkelijker en mijn benen voelden weer ontzettend sterk, erg fijn!

In die maand is er ook nog een andere ontwikkeling geweest. Ik werd uitgenodigd voor Team Scarabee. Scarabee / trailrunshop.com is mijn go-to winkel voor alles wat met trails te maken heeft. Ze hebben erg scherpe prijzen en al mijn benodigdheden zijn meestal meteen op voorraad. Ook is het altijd erg gezellig in de winkel. Mijn geluk kon dus ook niet op dat ik te horen kreeg dat ik hun team mocht versterken.

Team Scarabee bestaat uit een aantal erg sterke lopers, zoals onder andere Huub van Noorden die de Kustmarathon in 2013 op zijn naam schreef en dit jaar 14e werd op het WK-Skyrunning, 22e op het WK-trail en 3e bij de 60 van Texel. Bram van Rijswijk, die vorig jaar nog Nederlands Kampioen Ultraloop werd, maar dit jaar terugkomt van een zware blessure. Ook Mildred Smilleke-Haans zit erbij, zij is een maandje geleden nog 6e geworden bij de legendarische Leadville Trail 100 in Amerika. Ook heeft ze het NR op de 100km staan met 8.30'40. Dat is voor mij dus een extra grote impuls om nog harder te trainen, sneller te worden en te hopen dat ik het team trots kan maken. In ieder geval een ontzettend gave en grote uitdaging.

Nadat ik dan eindelijk echt hersteld was van de Eiger Trail ging alles ineens voorspoedig. Tempo's tijdens trainingen gingen omhoog, er werd pardoes nog onder de 17 minuten op een 5 kilometer gelopen in training en het voelde allemaal sterk. Wat baalde ik toen ik een week voor de Run Winschoten ineens een heel weekend met griep op bed lag. 4 dagen lang zwak en misselijk geweest, wat de hele week nog wat bleef doorsluimeren. Gelukkig voelde het al wel wat beter toen Run Winschoten eenmaal aanbrak, maar vooral mijn rusthartslag was nog veel te hoog, dus nog niet helemaal hersteld.

Run Winschoten 10km

Mijn eigenlijke doel was om vandaag dus de 35 minuten grens eindelijk eens te passeren op een 10km. Vorig jaar liep ik hier 35'26 en n.a.v. de trainingen de maand ervoor zat het er dus zeker wel in, totdat het griepje roet in het eten gooide. Heel stiekem wou ik het nog wel proberen, dus we zien het wel.
Aangezien er wat afzeggingen waren in het team, mocht ik vandaag 2x lopen. Als 4e loper en als laatste loper. Hierdoor had ik voor het lopen en tussendoor nog veel tijd om de rest van de Run te bekijken. Dit jaar was er het WK 100km georganiseerd en vele landen liepen mee met hun toplopers. Voor de Nederlandse mannen liepen Pascal van Norden en Huub van Noorden natuurlijk ook mee. Dus kon ik mijn kersverse teammaat meteen aanmoedigen. Meteen vanaf het begin ging het keihard, rondes van 10km allemaal rond de 38 minuten. Pascal deed het iets rustiger met rondes van 41 minuten.
Na een tijdje mocht ik dan eindelijk zelf gaan lopen, ik had me al wat warmgelopen en stond vol spanning in het wisselvak uit te kijken naar de voorgaande loper. Toen ik eenmaal werd aangetikt vloog ik ervandoor. Het voelde best lekker allemaal! Meteen in het begin heb je het meeste support, alle stands van de lopers staan hier en het is een drukte van belang. Hop, lekker soepel lopen, misschien komt het toch goed. Eerste kilometer ging in 3'23. Heb ik een klein beetje marge te pakken. Maar daarna ging het toch echt rap zwaarder. Het tempo was in de 2e km al boven de 3'30 geglipt en ik wist dat ik het niet meer eronder ging krijgen.
Door alle support langs de kant en andere lopers voor je zien waar je naartoe kunt lopen hebben me nog wel geholpen om het redelijk stabiel te houden. Maar de tijden lagen ongeveer allemaal rond de 3'34. Ook wist ik dat ik het zwaarste nog moest krijgen, het laatste stuk had vooral tegenwind. Daar liep ik zelfs nog een 3'39. Waardoor ik na een laatste redelijke km in 3'30 binnenkwam in 35'42. Wel een nette tijd, maar niet helemaal de tijd die ik wou.

Meer zat er vandaag echt niet in helaas. Moet ik het later nog maar eens proberen, als ik wel weer fit was. De rest van de dag was erg gezellig, natuurlijk weer de 50 en 100km lopers aangemoedigd. Helaas Huub moeten zien uitvallen, die toch te snel gestart was en na 70km helemaal leeg was. Als laatste loper zelf nog een rondje gelopen, welke in 37'37 ging en vlak na mijn finish ook Pascal van Norden meteen binnen zien komen op de 100km. Hij was dit jaar Nederlands Kampioen op de 100km in een supertijd van 6.58'07.
Na een mooie 2e plek vorig jaar met het team waren we dit jaar nog net ingehaald op het laatst en vielen we met een 4e plek net buiten de prijzen. Helaas, maar de gezellige dag maakte een hoop goed! Toch begint het wel te kriebelen om volgend jaar misschien ook eens de 50km te proberen bij Winschoten. Omdat ik niet meteen de 100 wil doen, dat komt ook nog wel.
Dus met een goed gevoel weer terug naar huis!

Mijn trainer Henny nam die week nog contact met me op of ik niet toevallig de Dam tot Damloop wou lopen, 1 week later. Omdat de sub35 net niet gelukt was en ik dan nog een week had om wat fitter te worden wou ik het wel proberen. Kijken of we daar misschien een mooie tijd kunnen neerzetten. Het zou een startnummer uit het wedstrijdvak voor de businesslopers zijn, dus ik zou meteen na de individuele wedstrijdlopers starten. Nou ja, waarom ook niet dan. Proberen kan altijd.

Dam tot Damloop 10EM

Ruim een week na Run Winschoten stond ik dan samen met Daniëlle in Amsterdam om de Dam tot Damloop eens een keer mee te maken. Een loop van Amsterdam naar Zaandam over 10 mijl of 16.01km. Dit met meer dan 40.000 andere lopers. Drukke boel dus. Gelukkig was het allemaal goed geregeld. Daniëlle kon met de bus naar Zaandam om daar aan te moedigen en te kijken bij de kidsrun en de toplopers te zien. Mijn trainer zelf liep natuurlijk ook weer mee, met nog wat andere lopers van Team Vroem. Deze had ik ook al snel gevonden, dus het was weer een gezellige boel. Snel even de tas wegbrengen, omkleden, nogmaals naar het toilet en een beetje warmlopen richting het startvak.

Jorik zou ongeveer hetzelfde tempo gaan lopen als mij, de rest van het team daar iets achter. Dus stond ik samen met Jorik voorin het startvak, te kijken naar de wedstrijdlopers die 5 minuten voor ons weggeschoten zouden worden. Een beetje heen en weer hupsen om de spieren warm te houden en wat praten met de mensen om ons heen.

De wedstrijdlopers vertrokken als een speer en maakten daardoor dus wat plaats voor ons. Snel weer een stuk lopen om bij de zandloperstart ook weer wat vooraan te kunnen staan, anders duurt het nog langs voordat je weg bent en maar hopen op het beste. Na 4 minuten werd er dan eindelijk afgeteld en weg mochten we! De lopers van Run2Day liepen meteen op kop, deze zouden in de businessrun ook de winst pakken. Daar lopen een paar erg snelle mannen bij. Maar vlak daarachter kwamen wij dan. Jorik en ik, zij aan zij. 

Al heel snel kwamen we een bocht door en doken we de IJ-tunnel in, lekker een stukje heuvelaf. Meteen in de tunnel stond een groepje drummers op van die grote vaten, wat een herrie was dat! Maar wel opzwepende herrie gelukkig. Er heerste een erg leuke sfeer hier. Halverwege de tunnel kwamen we de eerste wedstrijdloper al tegen, een oud mannetje die al even moest wandelen. Wel erg knap dat hij nog liep dacht ik nog. De tunnel uit liep behoorlijk omhoog, dus dat was even aanpoten. Maar mijn benen voelden goed, dus lekker stoempen de heuvel op. Boven aangekomen was het weer mooi licht en stond het alweer vol met publiek.
Jorik liep nog steeds ergens naast me, dan weer links, dan weer rechts en samen passeerden we al behoorlijk wat wedstrijdlopers, erg fijn om hier ook weer wat te hebben om naar toe te lopen. Af en toe een high-five uitdelen aan kinderen langs de kant en lekker doorgaan. De kilometertijden bleven allemaal onder de 3'40, soms zelfs laag aan de 3'30 en het voelde conditioneel ook nog goed dus dat was een flinke oppepper.
Vlak voor het 10km punt raakte ik Jorik een beetje kwijt, hij moest wat tempo inleveren en was toch iets te hard gestart. Om me heen zag ik de businesslopers ook steeds wat dichterbij komen. Een postnl loper die in het begin hard was weggelopen kwam ik nu weer naartoe gelopen en een Run2Day loper had ik zelf al bijna weer ingehaald. Wat voelde dat goed en ik wist dat ik nog wat over had.
Soms werd ikzelf ook nog wel eens ingehaald, bij km12 kwamen er 2 lopers voorbij, een van Adidas en nog een ander. Bij die 2 wou ik wel proberen aan te haken, het loopt toch fijner als je in een groepje zit. Dus het tempo nog iets omhoog en maar gewoon volgen. Ze hadden beide een mooie cadans dus ook in de voetstappen kon ik volgen. Zo liepen de km-tijden weer terug richting de 3'30 laag en was ik aan het genieten. Loper 2 kon het opeens niet meer aan en haakte af, zo liepen we nog met z'n 2en. Ik zag dat Adidas het ook lastig had en zette nog maar iets aan. Even erlangs en gebaren dat hij mij moest volgen. Zo kon ik hem even uit de wind houden. Samen sta je sterk!
Op een km of 14 loop je het centrum in van Zaandam, de wind is hier ook meteen een stuk minder. Adidas bedankte me en nam de kop weer over, nu moest ik weer proberen te volgen, maar hij liep toch steeds iets verder bij me weg. Het 15km punt kwam eraan en hier moest ik even op mijn horloge kijken, waar was ik ongeveer mee bezig? Vorig jaar november met de Zevenheuvelenloop liep ik een nieuw PR, ik wou stiekem onder de 55 minuten, maar bleef steken op 55'15. Ik had niet het idee dat ik heel snel daaronder ging duiken. Maar vandaag kwam ik er toch langs, dus maar even kijken wat ik er van bakte. 53'37, wat? Staat dat er echt? Even ruim 1.5 minuut van mijn tijd afgelopen. Maar je bent er nog niet, dus doorlopen! Ik merkte onderhand wel dat ik behoorlijk diep was gegaan maar dat laatste stukje mag je nog best wat dieper. Een eindsprint zat er niet echt meer in, maar een tempoversnelling kon net. Zo liep ik met een laatste km van 3'27 naar een tijd van 57'27.
Ik had gedroomd van een tijd onder de 59 minuten, 58 laag zou perfect zijn! Maar dit sloeg alles, Winschoten was vergeten, hier ging het om. Dit was tot nu toe een van mijn best gelopen wedstrijden. Zo sterk vandaag, supergaaf!
Meteen bij de finish zag ik Adidas nog, hij was zelfs nog een ruime 30 seconden bij me weggelopen. We feliciteerden en bedankten elkaar, allebei een supermooie run gelopen. Barbara Kerkhof die ook trails loopt en vaak foto's maakt voor MST stond ook bij de finish foto's te schieten en zij kwam me ook even feliciteren met mijn prestatie. Leuk zulke toevallige ontmoetingen.
Daniëlle even opbellen dat ik eraan kwam, had haar in het laatste stukje nog net gehoord terwijl ze me keihard aanmoedigde en ondertussen kwam ik nog wat bekenden tegen toen ik mijn tas ging ophalen. Erg tof, ik had nu echt een runner's high. Weer bij Daniëlle aangekomen zijn we samen de bus ingestapt en hebben nog even een klein dagje Amsterdam gedaan. Wat een topdag!

De rest van de maand was ook nog erg druk, de week erna stond Mud Masters 18km alweer op het programma. Waar ik in het Alpha-vak startte. Dit was weer erg leuk om te doen, maar ik merkte duidelijk dat ik nog totaal niet hersteld was van de Dam tot Damloop. Na 1km was ik al aan het hijgen als een paard en ik maakte het rondje maar af als een veredelde training. Tussendoor nog een beetje kletsen en gewoon genieten van de hindernissen. Deze gingen gelukkig wel allemaal in 1 keer. Naderhand was ik wel behoorlijk afgekoeld, bijna tegen onderkoeling aan. Dat koude water is toch niet echt mijn ding. Vrienden Elte en Alexander die 3 weken later het WK-OCR gaan doen deden goede zaken en werden 3e en 2e bij de Alpha-mannen. Erg top gedaan!

Het WK is nu aankomend weekend en ben echt super benieuwd hoe ze het gaan doen, OOORAAH!

De week na Mud Masters heb ik ook niet stilgezeten. Maar heb ik mijn eerste trail gelopen sinds ik bij Team Scarabee zit, de Trail du Barrage. Hiervan volgt nog een los verslag op de site. Dat was in ieder geval weer een ontzettende aanrader!