maandag 19 september 2016

Montferlandtrail 30km - Gezelligheid kent geen tijd!

Een paar weken geleden vroeg Mark Groeneweg, van MudSweatTrails me ineens of ik zin had om de nieuwe trail van MST uit te proberen. Daar heb ik natuurlijk altijd wel oren naar! Het ging om de Montferlandtrail, het gebied waar ik ook de Montferland Nighttrail al heb gelopen en ik samen met Pascal Schepers de MTB-route heb gelopen, een prachtig gebied met erg leuke paadjes en lekker snelle afdalingen! Daar hoefde ik dus niet lang over na te denken, daar had ik me ook wel voor ingeschreven zonder uitnodiging. Wel was er nog de kustmarathon, die 2 weken later is en waardoor ik de Montferlandtrail niet voluit mocht lopen. Eigenlijk moest ik zelfs de 14km lopen en daarvoor alvast 10km inlopen en nog wat uitlopen. Maar Mark had me onderhand al ingeschreven voor de 30km. Nou ja, ik probeer eerst wel rustig aan te doen dan!

Op zaterdagmorgen weer vroeg op pad samen met Daniëlle en haar moeder, mijn trouwe supporters! Mooi op tijd in Braamt, waar bij Markant Outdoorcentrum de start was. Het was er al gezellig druk en uiteraard kwamen we meteen weer heel veel bekenden tegen. Even hier praten, daar praten, overal praten. Pascal kwam gelukkig ook nog, hij was de vorige dag uit Amerika terug gekomen en wist nog niet zeker of hij wel kon lopen, maar zo'n thuiswedstrijd kon hij natuurlijk niet laten liggen, tof!

Iets voor 10 liep ik maar vast naar het startvak, waar nog niemand zich bevond, iedereen was nog gezellig aan het ouwehoeren, tot Marc Weening de rest ook maar naar de start riep. Werd het daar toch ook weer gezellig. Toch wat vooraan gaan staan, benieuwd wat de anderen gaan doen. Willem was er, Jasper, Pascal, André, allemaal mannen die goed kunnen racen.

L>R Willem, Jasper, Ik, Pascal.
Om 10 uur was er afgeteld en werden we weggeschoten, ok, denk eraan, rustig doen! Pascal had het er ook over dat hij rustig aan wou doen, aangezien hij dus net uit Amerika kwam. Als ik dan wat achter Pascal blijf moet het goedkomen denk ik. Willem liep naar voren, daarachter Pascal en Luuk en nog 2 anderen. Daar weer wat achter kwamen Jasper en ik, de kopgroep een klein beetje in de gaten houden en even gezellig ouwehoeren met Jasper. Klein stukje lopen, een weggetje over en toen kwamen we op het paadje waar Pascal en ik ook de MTB-route zijn gestart, bekend terrein dus. Hier liep het meteen behoorlijk omhoog en ging het tempo wat naar beneden. Hartslag mag omhoog wel iets hoger dan rustig, maar hou je in.

Het kopgroepje liep iets verder uit en wij liepen nog op een mooi tempo erachteraan. Bovenaan de klim aangekomen mochten we ook weer naar beneden, 2km gehad. De afdalingen hier zijn niet heel steil en makkelijk te lopen. Gratis tempo maken dus, met een tempo van 3'/km naar beneden knallen en genieten! Weer een klein stukje omhoog en 'piep' dat was de 3e kilometer, 3'48. Wie gelooft er nu nog dat ik rustig aan doe? Nog iets meer temporiseren dan, 2e klimmetje was wat steiler en pakte ik ook gewoon lekker wandelend. Straks nog genoeg tempo te maken. Hou die hartslag maar weer rustig. Daarna weer naar beneden, zelfde liedje, vliegen! Daar is dat gewoon veel te leuk voor en we zijn er ook om te genieten toch?


Jasper moest het tempo toch wat laten vieren en ik zag dat Pascal en zijn medeloper ook de snelheid wat lieten zakken, zo liep ik dus even wat door om bij Pascal weer aan te sluiten. Hij had een beste tik gekregen ineens, waarschijnlijk door de jetlag en hij stond zelfs op het punt om de handdoek in de ring te gooien bij de verzorgingspost op 7km. Moet je niet doen man, laat het tempo gewoon nog wat zakken, probeer die ontspanning te vinden en geniet gewoon van je rondje achtertuin, kom op! Nog wat temporiseren en hem even uit de wind houden. De verzorgingspost kwam al snel dichterbij, daar gewoon even lekker wat energie innemen en dan komt het goed!


































Willem had ondertussen al een gat geslagen en liep stug door langs de post, terwijl we lekker wat aan het drinken waren kwam ook André nog langsgelopen die zijn eigen drinken mee had. Nou ja, lekker laten lopen, zorgen voor later. Even later gingen wij er ook weer vandoor, redelijk relaxt tempo en Pascal had weer wat nieuwe kracht gevonden om toch de trail af te maken. Top! Zo gingen er weer een paar kilometer voorbij met mooie smalle singeltracks en nog weer een best stukje klimmen. Achter ons hoorden we nog iemand aansluiten, het was Michiel Otten welke er ook een lekker tempo op nahield. Even kijken wat hij gaat doen, komt hij inhalen of erbij lopen? Toch stiekem met de wedstrijd bezig, liepen met het groepje op een 3e tot 7e plek, de nummer 1 op een behoorlijk stuk voor ons en de nummer 2 was ook al een tijdje uit het zicht.

Even kijken hoe ik zit, laatste stukje best relaxt gelopen, ademhaling rustig en ik heb het idee dat ik vandaag weer eens zou kunnen knallen! De klim ging weer over in een afdaling en het paadje was nog steeds heel smal, 'piep', 10km gehad. Sorry jongens, ik mag even doen wat ik wil! Tik, tik, tik en weg was ik. Binnen korte tijd al een behoorlijk gat geslagen met het groepje en ik ging in de achtervolging op de nummer 2. Wow, het gaat lekker! Benen voelden nog sterk en tempo kwam makkelijk, natuurlijk ook omdat het nog wat naar beneden liep. Crossen langs de boompjes, dwars door de braamstruiken en af en toe even bukken voor laaghangende takken, woei!

Kilometertje later had ik de nummer 2, André alweer in het vizier. Hij was ondertussen een beste bult mul zand aan het beklimmen en ik wandelde daar toch maar weer even omhoog, hier tempo maken heeft toch geen zin. De jarige Manon was daar met Darwin aan het wandelen en moedigde me nog even goed aan. Boven aangekomen weer vol goede moed het tempo opgepakt en weer in de achtervolging! Weer ongeveer een kilometer later kwam ik dan toch langszij bij André, even een heel klein babbeltje en gewoon doorgaan, hier valt niets te halen vandaag! Hoe ver zou Willem nog voorliggen? Gelukkig heb ik nog wel een kilometer of 15 om daar achter te komen. Woei, wat loopt het lekker!


Een kilometer of 2 voor de laatste verzorgingspost zag ik Willem ineens mijn kant op komen lopen om een meter of 100 voor me een pad naar links in te zien duiken. Zou hij de afslag gemist hebben? Voor mij natuurlijk erg mooi, op een trail zie je dat toch sneller dan op de weg ;). Snel er achteraan! Dat gaat nog op een best hoog tempo, maar gestaag kom ik steeds dichterbij. Tot ik naast hem loop, tempo even aanpassen en blijf maar even bij hem. Gaat hard zat! Hij had inderdaad een pijltje gemist en daardoor een minuutje ofzo verloren. Wel had hij zijn eigen water bij zich en moest ik op de post toch echt nog even wat energie en water innemen, want het was toch ook wel best warm geworden.

Zorg voor zometeen, eerst maar aanklampen en gezellig even ouwehoeren. Over de Buff Epic Trail die hij gelopen had en die toch wel erg extreem was. Mooie dingen zijn dat! Maar daar was de post alweer bijna, tijd gaat snel! 200m voor de post toch even aangezet, klein gaatje gelopen en snel 2 bekertjes water naar binnen gewerkt, handje winegums meegraaien voor de nodige suikers en snel weer achter Willem aan die alweer een 100 meter ver liep. Gelukkig ging het nog zo lekker dat ik er snel weer naast zat en hij zei me dat ik maar op mijn tempo moest doorlopen... Maar het ging toch lekker zo, weet niet of ik nog veel harder kan? Nou ja, misschien heeft hij wel gelijk, probeer maar gewoon! En daar ging ik dus maar weer in mijn eentje op pad, het tempo weer wat omhoog en het gat proberen te laten groeien.

Wat een paadjes ineens, nog meer smalle singletracks met nog meer bramen, knieën lagen onderhand wat open, armen zaten onder de schrammen en ik was heel blij met mijn tubes van compressport die het toch wat van me afhield. Daarna kwam nog een heel stuk dwars door allemaal omgehakte kleine boompjes die midden op en over het pad lagen, pff, best zwaar lopen zo. Bukken hier, springen daar en een beetje rondspelen. Wel heel leuk, maar het komt het tempo niet ten goede, gelukkig heeft de rest hier ook last van.

Ondertussen kwam ik al wat mensen tegen van de 14km die een half uur later gestart was, zo kwam ik ineens langs Alma die me luidkeels aanmoedigde, natuurlijk even terug aanmoedigen en een high five! Af en toe even pardon roepen op de smalle paadjes, gelukkig waren alle mensen zo aardig om me even wat ruimte te gunnen. Het duurde niet lang of ik zag ineens Mark alweer op de fiets zitten die zich snel omdraaide om voor me uit te komen fietsen. Mijn kuiten hadden het al best zwaar gekregen en begonnen wat krampverschijnselen te vertonen, misschien toch wat te weinig gedronken. Gelukkig heb ik nog 1 Overstims gelletje dus die snel erin en proberen om nog wat tempo te maken.

Mark passeerde de Trailchicks die ook super bezig waren en die hebben me het laatste stukje keihard doorgeschreeuwd, dan moet er natuurlijk wel een eindsprint inzitten! Nog even bijna met mijn hoofd tegen een paaltje aangerend toen ik Danielle en Lena zag maar toch de goede kant op weten te rennen naar de finish. De 1e plek, yes!!!


Voor de 29km heb ik 2 uur en 6 minuten nodig gehad. Wat ik in aanloop van deze trail echt nog niet gedacht zou hebben. Superblij met de progressie die er weer een beetje in zit! Willem kwam even later als 2e over de streep en als 3e natuurlijk André. Pascal had hem toch ook nog mooi uitgelopen in een goede tijd van 2.24. Na de trail was het weer net zo gezellig als ervoor en er werd weer wat afgekletst. Het alcoholvrije bier was helaas de grote afwezige vandaag, maar dat is dan maar iets voor de volgende editie ;). De prijsuitreiking was natuurlijk ook weer een van de hoogtepunten van vandaag!
Nu op naar de kustmarathon! Hopen dat ik met deze trail toch nog de duurloop er een beetje in heb gekregen.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten