Ik ben van plan om dit jaar maar eens wat puntjes te gaan sprokkelen voor een of ander loopje om de Mont Blanc. Het zal niemand die hier komt iets zeggen, maar het leek me wel eens leuk om te gaan proberen. ;) Daarvoor heb ik dit jaar al wat leuke doelen uitgezocht en hoopte ik dat mijn vorm weer wat terugkwam om deze doelen ook te kunnen halen.
Gelukkig gaat het de laatste tijd alweer een stukje beter en zo ging ik met iets meer vertrouwen naar dit weekendje in de noordelijke Vogezen toe. Hier stond de Courses Natures de Niederbronn op het programma, waar ik de Challenge des Seigneurs liep. Deze Challenge bestond dat weer uit de Défi des Seigneurs en de MAC VI, welke respectievelijk 74 en 25km zouden zijn. Wel met een nachtje rust ertussen, maar ik weet niet of dat nou zo positief is of niet. In ieder geval een erg leuke uitdaging!
Le Défi des Seigneurs
Zaterdagochtend om 7 uur stond ik dan ook aan de start van de Défi des Seigneurs. Het zou vandaag erg lekker weer worden, al boven de 20 graden, maar zo vroeg was het nog maar net boven het vriespunt. Dus maar even mijn armsleeves aangetrokken en een heel dun jasje eroverheen om te beginnen. Dat kan later altijd nog uit. Vlak voor de start werd de themesong van Game of Thrones ook nog even gedraaid, een mooi begin en ik werd er zelfs een beetje emotioneel van. Let's do this!
Ik stond wel redelijk vooraan op het tweede rijtje, maar het doel was wel om een beetje rustig te starten en gewoon lekker de trail uit te lopen. Maar omdat je vaak toch wel wat knelpunten hebt bij een trail wou ik ook niet te ver naar achteren staan. Dus maar gewoon lekker gaan lopen. Een rondje om de atletiekbaan en daarna rechtsaf richting de bossen. Na ongeveer een kilometer kom je daar dan aan en begint het meteen te stijgen en ook nog eens redelijk steil. Eerste stuk nog maar dribbelend omhoog met de meute mee, maar toen er om me heen al wat mensen gingen powerwalken deed ik daar ook maar meteen aan mee. Krachten sparen Jeroen, er is nog genoeg tijd vandaag! Ik denk dat ik toen zo'n beetje op plekje 30 liep.
Het eerste klimmetje was zo'n 100 meter omhoog en daarna een kleine afdaling, liep ik eerst nog met de meute mee, in de afdaling ging ik meteen was mensen voorbij. Dit is lekker! Woei, daar gaan we! Maar daarna meteen nog een klim van 100 meter erachteraan. Wel wat plaatsjes opgeschoven, maar nu maar weer rustig in het treintje aansluiten. Het begon al lekker warm aan te voelen door het klimmen. Bovenaan gekomen na ongeveer 4km mochten we weer afdalen, heel lang afdalen! Dus de beentjes weer lekker even de vrije teugels gegeven en daar gingen we voor iets meer dan 4 kilometer. Heel relaxed lekker wat mensen inhalen en mooi wat gratis kilometers afleggen. Fijn!
Uiteraard duurt dit niet voor altijd en het liep weer omhoog. Zo, nu wordt het pas echt warm en ik besloot om mijn jasje meteen maar even in mijn tas te droppen. Op het steile stukje toch weer even wandelend omhoog, dus toen mooi even tijd voor. Het liep verder nog echt ontzettend soepel, de benen voelden ook echt ontzettend sterk. Misschien dat ik hem vandaag nog wel ga uitlopen ook!
Tussendoor nog even een klein stukje gratis omlaag, met een kilometer van 3'50 en daar gingen we verder de berg op. Van 8 tot 14km was het ongeveer 270m klimmen en dat ging daarna weer naar beneden met een paar kilometers rond de 4 minuten. Als het zo doorgaat hoef ik de helft van de tijd maar mijn best te doen met al die gratis kilometers. Het zijn allemaal een stuk beter beloopbare paden dan dat ze in bij de Trail des Fantomes uitzoeken. Maar daar doen ze het er gewoon om ;) wat ook erg leuk is, maar niet best voor je tempo.
Beneden de berg aangekomen ging het een tijdje wat rustiger op en neer en op 24km kwamen we in een dorpje bij de eerste verzorgingspost. Daar even snel 2 bekertjes cola en wat zoute stengels, lekker! Maar ook snel weer door, het liep gewoon nog te lekker om teveel tijd te verliezen. Gelukkig had ik wel wat energie ingenomen, want nu kwam een van de langste achtereenvolgende klimmen van de trail, die iets meer dan 250m omhoog ging. Pompiedom, eerst nog rustig dribbelend, maar later afgewisseld met wat powerwalken. De mensen om me heen wat in de gaten houden en een beetje hun tempo proberen te volgen. Al werd het wel steeds rustiger op het parkoers. Ondertussen kon ik nog genieten van alle uitzichten en prachtige natuur. Het is echt een hele mooie streek daar!
Boven aangekomen kregen we ineens heel ander soort paden voor de kiezen, meteen een stuk technischer met heel veel rotsen en boomstronken. Het leek hier wel een beetje op de trails bij Ibbenburen in Duitsland, gelukkig train ik daar ook nog wel eens, dus het ging me allemaal goed af. Korte pasjes en lekker dansen over de paden. Heerlijk! Langs grote rotspartijen, afgronden en later zelfs nog een ruïne van een kasteel. Daniëlle zat zoals afgesproken bij 32km op mij te wachten, wat een schat! Ze was daar ook aan het genieten van de omgeving en kon daar ook mooi het kasteeltje bekijken. Even een foto, een kus en weer door! Ik kreeg te horen dat ik rond de 14e plek liep volgens de app die ze volgde, dat is al heel netjes!
De afdaling die hierna volgde ging iets minder snel door het technische aspect, maar nog steeds kon ik hier wat mensen voorbij. Ook de klim die daarop volgde kon ik merken dat sommige mensen toch te hard gestart waren en daar nu de rekening van kregen. Pardon, excusez-moi! Passer à gauche! Zo kwam ik nog wat verder in het klassement. Het marathonpunt op 42.2km passeerde ik in ongeveer 3.45, hier moest ik nog even aan alle vrienden en kennissen denken die de dag erop in Rotterdam gingen lopen. Ze zouden net zulk lekker weer hebben als ik vandaag, maar ik liep heerlijk te genieten in de bossen. Zij moesten knallen op het warme asfalt. Hoop dat ze het allemaal goed gaan doen!
Ik was blij dat ik alweer een stuk over de helft was en het voelde ook nog eens heel goed. De benen waren nog steeds ontzettend sterk en ik had nog nergens last van.
De pijn begon pas na 50km ongeveer. Toen was het vaatje wel een beetje leeggetrokken. Ik was blij dat het toen wat minder op en neer ging, maar de klimmetjes die er waren gingen wel sneller wandelend. De benen voelden eigenlijk nog wel erg goed, maar mijn hoofd was heftig aan het protesteren tegen het hardlopen. Kom op Jeroen, gewoon doorzetten. Laat die gedachten niet de overhand krijgen. Bij 55km was er weer een verzorgingspost gelukkig en tot mijn verbazing was Daniëlle daar ook nog, ze liep een stukje met me mee tot de post en daar even vertellen hoe het ging. Rustig even staan, wat drinken en eten pakken, proberen dat energielevel weer iets omhoog te krijgen. Ik was blij dat ze er was en dat gaf me ook weer wat extra motivatie. Ik hoorde dat ik toen op de 7e plek lag, behoorlijk wat ingehaald dus en ook dit gaf me weer extra energie!
Ik baalde op dat moment vooral van de stukken vals plat, die waren gewoon te vlak om te wandelen, maar het hardlopen voelde daar nog extra zwaar. Gelukkig werd de pijn niet erger dan dat het al deed en als je hardloopt gaan de kilometers toch weer wat sneller voorbij, gewoon blijven lopen dus! Op 65km kwam dan een van de laatste klimmen, die ook meteen het steilst was. Mooi klein zigzag paadje bijna recht omhoog. Handen op de knieën en gaan, ik hoorde het rumoer van de post al vanaf een afstandje en daardoor kon ik weer wat extra kracht aanspreken. Klein stukkie nog en dan mag je even je rust pakken! Daarna is het op 2 kleine piekjes na bijna allemaal naar beneden, dus uitlopen gaat sowieso wel lukken, daar was ik van overtuigd. Ik was ook totaal n
iet meer bezig met de dag van morgen, waarop ik nog eens 25km met 1000 hoogtemeters moest afleggen, gelukkig maar.
Bij de post aangekomen even goed mijn rust gepakt. Even zitten, weer wat cola achterover slaan en ik heb daar zo'n beetje 2 sinaasappels verslonden. Die gaan er altijd wel goed in bij mij. Daarna nog wat winegums en beginnen aan het laatste stuk. Dat werd nog eens even goed afzien, het ging dan wel bijna allemaal naar beneden, maar bijna het hele deel bestond uit kleine singletracks langs afgronden en met heel veel boomwortels en afstapjes. Aangezien ik al niet meer heel fris was en mijn benen de afdaling ook niet meer leuk vonden had ik het er zwaar mee. Vooral toen ik meerdere keren mijn tenen stootte tegen de boomwortels, gelukkig kon ik me steeds goed opvangen, maar daardoor schoten wel steeds krampscheuten door mijn lichaam. Een keer zelfs bijna kramp in mijn buikspieren toen ik bijna helemaal voorover viel. Mijn tenen waren er ook niet echt blij mee, maar dat leidt wel weer af van de zwaarte van het lopen, dat scheelt dan weer. Na een schijnbaar eindeloze kwelling en een paar keer goed schelden op mezelf om op te letten hoorde ik dan toch opeens de auto's van de weg onder me. Bijna daar! Kilometertje later liep ik opeens uit het bos en kwamen we op een licht aflopend fietspad, kijk, daar kan ik wel wat mee! Daniëlle zat iets verderop op een bankje langs de kant en moedigde me aan, nog een klein stukje! Even een kusje en weer door! Ik wou toch eigenlijk wel onder de 7.20 uur aankomen, dan wist ik zeker dat ik gemiddeld boven de 10km/uur uitkwam. Iets wat me bij de Trail des Fantomes nooit is gelukt. Nog een klein rondje om een grasveld en de hal inlopen waar de finish was! FINISH, yeaaah!!! Een mooie 8e plek in 7.19'50, nog 10 seconden over, bilj mee! Prachtige medaille in ontvangst genomen en lekker even uitrusten.
Toen kwam ik er ineens weer achter dat ik morgen ook nog een rondje mocht lopen, geen idee hoe ik dat ooit moet gaan doen. Maar eerst maar even een flinke bord pasta en daarna lekker even in de zon liggen. Vandaag was een mooie dag!
Le MAC VI
Na een dagje goed veel eten en een nachtje goed slapen, wat me heel erg meeviel, aangezien ik vaak na zo'n uitdaging gewoon niet slaap, voelde ik me nog redelijk fit. Mijn benen waren wel wat stijf, maar ik kon er gewoon nog mee lopen. Gelukkig hoefde ik vandaag pas om 10 uur te starten op de 25km en kon ik dus lekker rustig opstarten. 2 testrondjes over de baan gelopen voor de start en dat ging ook redelijk. Voelde wel dat ik niet diep kon gaan omdat dan mijn rug/ademhaling begon te tegensputteren, maar mijn benen liepen nog lekker door. Het grootste doel van vandaag was gewoon lekker uitlopen, dus vond het ook niet zo erg. Ik ging wat verder achterin het startvak staan en keek wel wat er ging gebeuren.
Vandaag was het nog warmer dan gisteren en we startten later, dus ik kon meteen beginnen met alleen een shirtje aan. Mijn waterzak van 1.5 liter had ik thuisgelaten en vandaag liep ik alleen met 2 halve liter flesjes in mijn tas. De Salomon S-Lab Sense SG waren vervangen door de S-lab Sense Ultra's HG, die iets ruimer zijn en mijn tenen wat ontzien, dat voelde wel goed.
Om 10 uur gingen we dan weer opnieuw op pad voor een mooi rondje, dit keer 25km met 1000 hoogtemeters, relatief gezien iets meer hoogtemeters dan gisteren.
Het begon natuurlijk meteen weer met klimmen, heel veel klimmen. De eerste klim leek een stuk langer te zijn dan gisteren, maar dan kan ook gewoon mijn gevoel zijn geweest. Nu liep ik helemaal tussen grote groepen mensen in en ging dan ook gewoon lekker mee in het tempo. Op de steilere stukken meteen maar weer wandelen en de rest lekker doorlopen. Ik zat op dat moment steeds een beetje tussen de eerste 3 vrouwen in. Bij de klimmen kwamen ze mij voorbij, het afdalen ging mij toch weer wat makkelijker af. Als ik een beetje bij hun in de buurt kan blijven vind ik het toch nog wel een mooie prestatie.
Na 5.5km kwamen we dan aan het eind van de eerste klim. Hierna hoef je nog geen 20km meer, na gisteren klonk dat erg makkelijk! Nu al aftellen, maar we hebben nog wel wat klimmen voor de boeg. Maar nu eerst tot 9km afdalen, woei! Het tempo ging lang niet zo snel als gisteren, met de snelste km een 4'12, maar toch is het wel fijn als je lekker omlaag loopt. De 3 dames vielen ook uit elkaar en de eerste dame was allang uit zicht. Ik liep toen zelf een tijdje bij de 3e dame. Pff, die heeft er toch ook nog een erg goed tempo inzitten. Vooral toen het ineens weer omhoog ging moest ik haar laten lopen. Komt straks wel weer dacht ik.
Van 9 tot 12km ging je nog een bergje over en daarna begon eigenlijk al de laatste klim tot aan km 18 op 600m hoogte waar ook weer de laatste verzorgingspost was. Deze klim was weer erg steil en duurde ook wel even. Ondertussen liep het steeds wat soepeler en haalde ik zelfs de 3e dame weer in met de klim. Ook de 2e dame kwam ik niet al te lange tijd later voorbij en zij leek het helemaal zwaar te hebben. Boven aangekomen wist ik dat het sowieso goed zou komen, of ik moest nog van de berg afvallen ofzo. Het laatste deel ging alleen nog maar omlaag en over een ander pad dan het technische pad van gisteren.
Hier kon ik weer wat kilometers laag in de 4'10/4'20 lopen en de finish kwam met rasse schreden naderbij. De eerste vrouw haalde ik in deze afdaling ook nog in en even later liepen we alweer langs het grasveld waar de finish was, YES, GEHAALD! 100km in 2 dagen met ongeveer 3500 hoogtemeters. Ik kwam op mijn klokje uit op 2.28 over 26km en daarmee ben ik 52e geworden op de MAC VI. Dat krijg je ervan als je de vorige dag al zo gek hebt gedaan ;). Ik kwam er toen eindelijk achter hoe ik in het klassement van de Challenge stond en ik had vandaag mijn 4e plek behouden! Ik wist al dat er een 5-mans podium was, dus daar kon ik me ook nog even op verheugen. Daniëlle zat al lekker op het gras in de zon en daar hebben we even lekker gerelaxed tot de prijsuitreiking was. Wat een prachtige dag en wat hebben we een geluk gehad dit weekend met het weer. Even kijken wat ze in Rotterdam allemaal gedaan hebben op de marathon en daar ook supermooie resultaten gezien van vrienden. Met als hoogtepunt Bram die een dik PR liep met 2.36, echt super! Maar het is natuurlijk maar een kort afstandje ;).
Nu op naar een aantal andere mooie doelen dit jaar. Maar daar horen jullie later meer over. Het is in ieder geval ontzettend spannend en zie er wel een beetje tegenop. Maar dit weekend heeft me laten zien dat ik weer op de goede weg ben en soms toch wel meer kan dan ik zelf denk. Aanrader dit!
